Blogs 

Onze (biologische) ouders hebben ons het leven gegeven. Zij zijn de ouders, wij het kind. Zij geven, en wij ontvangen, omdat zij ons het leven hebben geschonken. Vanaf onze geboorte groeien we op in een omgeving die is gecreëerd en/of gekozen door onze ouders, met de normen, waarden, ervaringen en trauma’s van onze (voor)ouders, of van onze pleegouders. Deze omgeving vormt ons tot wie we vandaag de dag zijn. Binnen deze context leren we hoe we ons moeten gedragen, wat er van ons verwacht wordt, en we nemen de strategieën over die onze ouders hebben gebruikt om te (over)leven. Elke ouder, biologisch of pleegouder, wenst dat zijn of haar kind een zorgeloos en gelukkig leven leidt, en doet alles wat binnen zijn of haar mogelijkheden ligt om hierin te voorzien tijdens de opvoeding.

Maar er is ook een keerzijde: wij leven niet het leven van onze (voor)ouders. Wat voor hen effectief was, is niet per definitie van toepassing op ons leven. De lessen die we hebben meegekregen, kunnen ons in ons huidige leven beperken of zelfs belemmeren. Soms voelen we dat we niet onszelf kunnen of mogen zijn. Onze gevoelens en gedragingen zijn gedurende onze jeugd aangepast aan de omstandigheden waarin we zijn opgegroeid. Een omgeving die, veilig of onveilig, ons lang heeft gediend, maar waarin we nu vastlopen.

Het is tijd om bewust te worden van waar je nu staat, waar je vandaan komt, wat je belemmert, hoe je je voelt, wat je wilt, wie je wilt zijn, en wat daarvoor nodig is. Zo kun je rust in je lichaam gaan ervaren.

Herken je jezelf hierin als volwassene, of zie je dat jouw (pleeg)kind hiermee worstelt? Heb je hulp nodig om inzicht te krijgen in deze patronen, zodat ze doorbroken kunnen worden en jij dichter bij jezelf kunt komen?

Ben jij klaar voor een nieuwe fase in jouw leven?