Wanneer een kind uit zijn vertrouwde omgeving wordt gehaald, verliest het meer dan alleen een fysiek thuis. Dit verlies kan zo diepgaan als het missen van de hartslag van de biologische moeder, of het verlies van de veiligheid van een bekende omgeving, zelfs als die omgeving niet altijd gezond was. Het kind verliest het huis, de vertrouwde stemmen, en de voorspelbaarheid of zelfs het onvoorspelbare gedrag waaraan het gewend was geraakt. Dit verlies kan intens verwarrend en pijnlijk zijn.
Verlies en rouw zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Rouwen is het proces waarin we afscheid nemen van wat we zijn kwijtgeraakt, en dit geldt ook voor pleegkinderen.
Pleegouders kunnen vol vreugde zijn met de komst van een kind in hun huis, misschien omdat het een leegte vult in hun eigen leven. Maar voor het kind betekent deze overgang vaak een hartverscheurend verlies. Het kind moet nog afscheid nemen en rouwen, iets waar we ons vaak onvoldoende van bewust zijn.
Het kind kan overspoeld worden door gevoelens van verdriet en boosheid, of het kan zich juist emotioneel afsluiten. Terwijl pleegouders liefdevol hun best doen om een veilige en warme omgeving te creëren, verandert er voor het kind vaak alles. Het contact met hun oude, vertrouwde thuis en de mensen die ze kennen valt weg, en ze bevinden zich in een omgeving met mensen die in het begin vreemden voor hen zijn.
Wanneer pleegkinderen boos of agressief zijn, worden ze vaak gecorrigeerd met voorspelbare waarschuwingen en consequenties. Maar wat deze kinderen echt nodig hebben, is begrip en geduld. Ze weten vaak totaal niet wat ze met zichzelf en de situatie aan moeten.
Het belang van rouwen bij pleegkinderen kan niet genoeg benadrukt worden. Het is een fundamenteel onderdeel van hun emotionele en psychologische herstel.
Door te rouwen leren pleegkinderen:
Het rouwproces is essentieel voor pleegkinderen om hun verlies te verwerken en een nieuw, gezond en gelukkig leven op te bouwen in hun nieuwe omgeving.
Alle rechten voorbehouden | Praktijk Kind&Ouderbegeleiding Elo